روزگار ما

امرور... همین امروز صبح

که مثل همیشه براش موسیقی گذاشتم

فهمیدم اونقدرا هم قوی نیستم که روزی بخوام با نبودش کنار بیام.

موسیقی های با کلام و بی کلامی که تا ابد فقط منو یاد اون می اندازه.

وقتی موزیک پخش شد و سیل اشکهای من با هق هق روانه شد فهمیدم چقدر میتونه سخت باشه

شنیده بودم که میگن خدایا ، هیچ کس رو با بچه اش امتحان نکن،

اما اینقدر نزدیک لمسش نکرده بودم😥

 

دیروز رفتم پیش فوق تخصص بارداریهای پرخطر.

گفتم ریسک آزمایشت بالاست ، اما نقطه ی امیدواری سونوی غربالگریت هست که هییییچ مشکلی درش نیست ، حتی یک ابهام یا یک چیز مشکوک کننده.همه چیز طبیعیه.

میتونی هم امینوسنتز کنی هم سلفری بدی.

تجویز من با توجه به سونوهات ک مشکلی ندارن اینه که سلفری کفایت میکنه و دیگه نمیخواد ریسک خطرات آمینو رو هم به جون

بخری.

گفتم باشه ، هرچی شما بگید.

از ساعت ۳ تا ۷ توی مطب نشسته بودم و دیگه دلم داشت از درد میترکید.

رفتیم ازمایشگاه... دکتر تاکید کرد که تا قبل از هفته ۱۹ باید جواب بیاد ک اگر مشکلی داشت ، بشه کاری کرد😔

آزمایشگاه گفت اگر اورژانسی بخوایم انجام بدیم برات نهایتا یکهفته ، ده روز طول میکشه😑

چاره ای نبود ، هنوز اونموقع هم ۳ ، ۴ روز وقت هست و بهتر از زمانهای طولانی تره.

۴ تومن هزینه انجام ازمایش شد.

خدایا اونی که نداره هزینه کنه باید چکار کنه؟؟؟ باید قیدش رو بزنه؟ و تن به این ریسک بده؟

دکتر میگفت خیلیا انجام نمیدن اما تو که تا اینجا اومدی و همون غربالگری ها رو هم کامل انجام دادی و بهت آلارم داده شده ، ادامه ش هم انجام بده.هرچند اگر هم اینو نمیگفت من انجام میدادم.

 

تا ۵ ، ۶ ماه پیش این آزمایش میرفت آلمان انجام میشد اما الان توی ایران این امکان بوجود اومده که انجام بشه.

 

کاش روزی برسه که جواب این نوع آزمایشها در کمترین زمان انجام بشه ، یکهفته ، ده روز زمان زیادیه برای انتظار😣