هیچ شبی مثل دیشب ، نیست.

امان از دیشب...

بقدری حالم بد بود و بقدری درد داشتم که توی عمرم اینقدر تحت فشار نبودم.

جسمی و بعدش هم روحی.

فکر میکردم حالا که کم کم سنم بالامیره از این درد های وحشتناک سیکل راحت میشم.

اما زهی خیالات باطل ، انگار همچنان همراهم هستن.

 

اونقدر بهم ریخته و مستاصل بودم که قشنگ توانایی اینو داشتم که همه رو ببندم به رگبار😅

یا مثلا هرکس از جلوم رد میشه یا حتی صداش رو میشنوم یه‌گوله بزنم توی مغزش😅

اصلا یه جور خطرناکی قاطی بودم که وصفش در این مقال نمیگنجه😁

 

حالم خراب بود و فقط میتونستم از اطرافیان خواهش کنم کاری بهم نداشته باشن و ازم ناراحت هم نشن.

فکر کن... توی این گرما پتو پیچیده بودم دورم ، از زیر بغل.

الان که بهش فکر میکنم ، گرمم میشه😅

 

مسکن هم که میخوردم بمحض تموم شدن اثرش باز روز از نو و روزی از نو🤕

اصلا یه چیزی میگم... یه چیزی میشنوید😑

 

در نهایت آخرشب از همسر عذرخواهی کردم و بابت صبوری هاش تشکر.

حنای طفلکم ، برام آب قند درست کرد بعد درحالیکه داشت میرفت که بخوابه ، گفت مامان... هرموقع آب قند خواستی بیدارم کن تا برات درست کنم بیارم ، باشه؟

 

عزیزکم....

تصور کردم که نیمه شب حنا رو صدا کنم برام آب قند درست کنه🤭

 

مونده بودم چطور بخوابم با این حال!!!

رفتم دو تا مسکن خوردم و بیهوش شدم تا ساعت ۱۰ و نیم صبح!

شکر خدا دیگه امروز درد نداشتم ولی در اثر فشار ریروز کلی بی حال بودم.

 

الانم توی آرایشگاهم☺️

ابروهامو برداشتمو رنگ کردم🙃

 

فشارهای زندگی هم همینطورین...

یهو آدمو میپیچونه بهم ، جوری که تصورشم نمیکنی از اون مهلکه سالم بیرون بیای... اما یه کم بعد رد میشه و میره و میبینی هیچ چیز پایدار نیست.

دیروز درد و امروز سرخوشی

 

 

🏷️ دل رنجور مرا نیست به غیر از تو دوا

     ای دوای دل ما ، از سر رنجور ، مرو