- ۰۰/۰۵/۰۴
- ۳ نظر
از اعلام ساعت و اینکه الان در چه وضعیتی هستم
و دارم مینویسم که بگذریم یهو میرسیم به اینکه امروز غروب
با یه آقا و خانم قرار داریم بابت فروش خونه.
اینکه با هم صحبت کنیم و ببینیم به توافق میرسیم
یا نه.
امشب هم مهمون هستیم ، مهمون خواهرشوهرم و حنا از صبح رفته اونجا که با دختر عمه ش بازی بکنه.
توی اوضاع الان و کرونا و اینها خیلی موافق تنها رفتنش نیستم اما از طرفی هم نمیتونم جلوشو بگیرم...
اونم خسته میشه از بس صبح تا شب توی ۸۰ متر خونه و آپارتمان سر میکنه.
در نهایت سپردمش به خدا و راهیش کردم.
امروز صبح برای کاری با همسر رفتیم بیرون.
یه موقعیتی پیش اومد که مجبور شد چند دقیقه ای منو توی ماشین بگذاره و با کسی خارج از ماشین صحبت کنه.
تصمیم گرفتم توی این دقیقه هایی که به انتظار نشستم
از دید آرامش جان نگاه کنم.
همسرم رو نگاه میکردم که داره صحبت میکنه و من صداش رو نمیشنیدم بعد فکر کردم به اینکه خداوند چطور هرکسی رو با تن صدایی خاص آفریده.
یعنی علاوه بر اثر انگشت که منحصر به فرده ، صدا هم همینطوره.
بعد چطور این صداها بیرون میان...و چطور احساسات
ما رو نشون میدن.
چطور آدمیزاد وقتی حرف زدن رو یاد میگیره با دو تا کلمه ی مامان ، بابا ، بعد ها دایره ی لغاتش اینقدر وسیع میشه،چه بسا خیلی ها سخنوران بی نظیری هم هستن.
بعد فکر کردم به خالقی که اصلا در فهم من نمیگنجه.
چقدر کامل و دقیق و حساب شده آفریده.
توی همین بالا و پایین کردنها بودم که همسر اومد.
اینطوری نه معطل شدم، نه منتظر بودم و نه با خودم غرغر کردم🤭
ممنونم آرامش جان که اینطوری دیدن رو هم بهمون یاد دادی🙂
پستمو که ببندم میرم کتاب بخونم...
و بعدش یه عالمه لباس توی ماشین بریزم.
به گمونم بعد از اون وقت قرارمون میرسه.
توکلم به خودشه... اینکه چی برامون رقم میزنه.
اگر به توافق برسیم ۸۰ درصد احتمال اسباب کشی هست.
اونم کجا؟؟؟
جاییکه ۵ سال زندگی کردم.
۲۰ درصد هم ممکنه همینجا بمونیم تا سال آینده.
نمیتونم بگم از کدومشون خوشحال میشم ، یا کدومش بهتره.
هر چه پیش آید خوش آید.
شاید به فاصله ی یکسال، دوبار اسباب کشی سخت باشه اما راضیم به اونچه که برام رقم خورده باشه.
چه رفتن و چه موندن.
+ همیشه ازت فرار میکردم
اما الان مشتاقم برای دیدنت...
چیزی عوض نشده ... من عوض شدم.
+ پناه بر تو که بی واژه مرا میشنوی♥️
+ دلهاتون مثل همین روزا گرم گرم☀️☀️☀️
