روزانه نوشت ۱۷

امروز انگار بلندترین روز سال که هیچ ، بلندترین

روز عمرم بود...

نمیدونم چرا اینقدر طولانی بود.

توی چهارمین روز از سیکل ماهیانه به سر میبرم و بشدت

امروز درد کشیدم.

دلم بهانه ی نوشتن میگرفت ، گرچه چیز خاصی

هم برای نوشتن ندارم.

 

 

+  خوشحالم برای مینا که میره انگلیس پیش یارش

+  غمگینم برای دریا که مادر عزیزش رو از دست داده

+  دلتنگم برای عزیزی که یکسال و یکماهه ندیدمش

+ نگرانم برای سلامتی خانوداه ی ۳ نفرمون و پدر و مادرم

+ فکرم مشغوله بابت موضوع مهمی که فردا تکلیفش

معلوم میشه و اینجا مطرحش میکنم.

+ ذوق زده ام بابت حلقه های ستمون

+ خوش بینم به روزهای پیش رو

+  رد میشم از هرچه که گذشت

 

و ...

 

زندگی دقیقا تموم این حس ها و لحظه هاست.

خوب یا بد... سخت یا آسون... تلخ یا شیرین.

باید تموم لحظه ها رو زندگی کرد.

 

 

شبتون ستاره بارون 🌌🌌🌌